یکی از دوستان عزیز مطلبی نوشته است با این عنوان که "اگر مسلمانی اینست نمی خواهم" و مطلبشان هم در مجله ی وزین پارسی بلاگ هم برگزیده شده است؛ اگر چه این مطلب از یک دلسوختگی مقدس سرچشمه می گیرد اما به خاطر این قسمتش مورد انتقاد حقیر است که عیناً آن بخش را تقدیم می کنم:

"...آیا اینست مسلمانی؟
نه نه نه من مسلمان نیستم
چون زنده ام
چون زنده ام
چون زنده ام
وقتی دیدم ومیبینم جنازه ها ی مسلمانان میانماری را ...
هنوز غم من غم مرغ است
امروز ، دیروز ،....
فردا کیلویی چند خواهد بود؟
شرم باد بر من 
وقتی تورا میکشند ومن برسر قیمت مرغ چونه میزنم
ننگ باد بر من
وقتی تورا به آتش میندازند 
وقتی قطعه قطعه ات میکنند
وقتی ....
نه ، من مسلمان نیستم
که اگر بودم یادم نمیرفت که فرمود:
اگر بمیری ایرادی نیست
اگر بشنوی
که خلخالی را از پای زن مسلمانی بیرون کشیده اند...."

دوست عزیزم! وقتی شما انتقادی را که فراگیر مردم کشورت است مطرح می کنید و یا پیشنهادی را که می تواند یک مشکل همه گیر را حل کند، فارغ از این که شما می خواهید چه مشکلی را حل کنید، شما در جنگ نرم علیه استکبار گام نهاده اید. وقتی که قیمت مرغ از یک سو موجب نارضایتی مردم کشورت به خصوص آن طبقه ی ضعیف که همواره حامیان اصلی انقلاب بوده اند می شود، وقتی می بینی همان قیمت مرغ بهانه ای برای حملات ناشی از کینه ی شتریشان می شود، آنگاه این انقلاب مقدس است که مظلوم واقع می شود و این انقلاب نور دیده ی تمام مسلمانان و آزادگان عالم است، اگر ضعیف باشدو از آن دود گرانی و تفرقه و مشکلات اجتماعی و دلسردی مردم بالا برود، پشت مظلومین عالم است که می شکند، پشت همان میانماری و امثال میانماری هایی که هنوز مورد هجمه واقع نشده اند. دوست من! دلسوختگی برای میانمار و تمام مظالم عالم چه آنچه بر مسلمانان و یا حتی آنچه بر غیر مسلمانان میرود، این نیست که شما همه چیز را زمین بگذاری تا برای آن مشکل تلاش کنید و یا حتی فقط گریه کنید! این نیست که غم خانواده و ملت و کشور و انقلابت را فراموش کنی تا فقط و فقط در غم میانمار مسلمانیت را اثبات کنی، اکنون و امروز نیست که فقط به مسلمانان جهان ظلم می شود، همواره مسلمانان مورد ظلم و ستم و دشمنی کینه توزان بوده اند و دیروز در هند و بوسنی و چچن و چین بود و امروز در میانمار و بحرین و عربستان ویمن و ...، دوست من سیره ی اهل بیت هم این نبوده است که با یک غم، دغدغه های دیگر را فراموش کنند، سیره ی رهبران خودمان هم جز این است که دیدید امام خامنه هم مسائل خارجی و هم ریزترین مسائل داخلی را مورد توجه دارند و البته هر کاری که از دستمان برمی آید باید انجام دهیم و باید ناراحت و نگران هم باشیم و البته آماده! که اگر لازم دانستند و امکانش مهیا شد، حتی از جان هم مایه بگذاریم، اما نه این که غم فقرا و گمراهان و بیکاران قوممان را نخوریم و یا غم انقلاب عزیز را نخوریم، یا این که نگران سوءاستفاده ی دشمنان اسلام از مشکلات کشورمان نباشیم و یا غم مشکلات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی این کشور را فراموش کنیم! دوست من بر من ببخشای این مطلب صریح را ولی بعضی وقتها حواسمان باشد که از اهل بیت هم جلو نزنیم، حضرت علی ع در ادامه ی جمله ای که در غم خلخال کشیدن از پای یک غیر مسلمان گفتند این چیزها که شما گفتید را نفرمودند.
در انتها با تمام وجود برای حل مشکلات تمام مسلمانان و مظلومان عالم دعا کنیم و بخواهیم که این مشکلات به سرانگشتان ولی اعظم مان هر چه زودتر حل گردد و چه زیبا و جامع است دعای ماه مبارک رمضان که شاید بهترین و کامل ترین پاسخ به دلنوشته ی شما باشد:

اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ اللَّهُمَّ أَغْنِ کُلَّ فَقِیرٍ اللَّهُمَّ أَشْبِعْ کُلَّ جَائِعٍ اللَّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیَانٍ اللَّهُمَّ اقْضِ دَیْنَ کُلِّ مَدِینٍ اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ اللَّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَرِیبٍ اللَّهُمَّ فُکَّ کُلَّ أَسِیرٍ اللَّهُمَّ أَصْلِحْ کُلَّ فَاسِدٍ مِنْ أُمُورِ الْمُسْلِمِینَ اللَّهُمَّ اشْفِ کُلَّ مَرِیضٍ اللَّهُمَّ سُدَّ فَقْرَنَا بِغِنَاکَ اللَّهُمَّ غَیِّرْ سُوءَ حَالِنَا بِحُسْنِ حَالِکَ اللَّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَ أَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ .